Może by tak horror zamiast polityki?

  Przyznam, jak zwykle szczerze, nie przepadam za filmowymi horrorami. Zbyt wiele w nich irracjonalnych zjawisk, przewidywalna akcja i bardzo tanie efekciarstwo, gdyż mówienie o efektach specjalnych w tym przypadku jest grubą przesadą. Podobnie jest z literaturą, choć tu oddam sprawiedliwość, ze względu na małe zainteresowanie, nie bardzo pamiętam, kiedy coś w tym temacie czytałem. Częściej zdarza mi się natknąć na jakieś dziwaczne teksty na portalach katolickich, których jedynym celem jest wzbudzenie strachu i przerażenia. I to one zainspirowały mnie do podjęcia karkołomnej próby zmierzenia się z tym literackim zadaniem. Poniżej próbka:

  Zasnąłem, nie przypuszczając, że przebudzę się w nowej rzeczywistości. Poszedłem umyć twarz i z przerażeniem stwierdziłem, że nie widzę swojego odbicia w lustrze, choć ledwie przed tygodniem usunięto mi zaćmę z oka. Pomyślałem, że nowa soczewka mi się odkleiła na tyle, że nie widzę tego, co na szkle lub za nim. Bo samo lustro widziałem doskonale. Nie zdążyłem jeszcze ochłonąć, gdy u drzwi zadzwonił dzwonek, wyraźnie natarczywy, tak jakby ktoś na przycisku tego dzwonka się oparł. Trzech ponurych facetów, w czarnych i długich płaszczach, w kapeluszach z takimi rondami, że twarzy nie sposób było dostrzec, bezceremonialnie wepchało mi się do mieszkania.
- Ubrać się ciepło i idzie pan z nami. – Głos był jakiś taki metaliczny, z pogłosem jak na koncercie hardrockowym, w tonie nieznoszącym sprzeciwu. 

  Dziwne, ale wydawało mi się, że mamy początek wiosny albo niesamowitą odwilż, a ja nie znosiłem się nadmiernie pocić. Gdzieś jednak w podświadomości zaświtała mi myśl, że oni nie żartują. Wyszliśmy z mojego mieszkania prosto do olbrzymiej i strasznie chłodnej sali w ponurych marmurach, bardziej ponurych niż stroje tajniaków. Mroziło nie tylko prawdziwym mrozem, ile przygnębiającą atmosferą, choć sala była wyjątkowo jasna. Na przeciwległym jej krańcu, na sporym podwyższeniu, zmuszającym patrzeć do góry, co potęgowało wrażenie własnej miernoty, było olbrzymie biurko z tkwiącym nad nim zarysem głowy, której kształtów nie dało się rozpoznać z takiej odległości.
- Z kim my tu mamy do czynienia? - Praktycznie ten sam metaliczny głos przemówił do siebie, jeszcze bardziej mrożąc moje członki. Kontynuował nie bacząc na moje rozterki:- A tak, Asmo, stary ateista, przypadek właściwie beznadziejny. Powinien być od razu skierowany do piekła.

  Zapanowała krótka cisza, zmącona szelestem przewracanych kartek. Pomyślałem, że to piekło byłoby dobrym rozwiązaniem, bo jeszcze bardziej niż pocić się z upału, nie cierpię takiego chłodu. A przecież skoro w piekle upał, w niebie musi być zimno.
- Nie mędrkuj! - strofował mnie głos, co świadczyło o tym, że on czyta moje myśli. Ledwie zdołałem pomyśleć, że jest niedobrze, bardzo niedobrze, a głos znów swoje.
- A tak, Asmo, niedobrze dla ciebie, ale i niestety dla mnie również. Nie widzę ciężkich przewinień, a i już część kary masz właściwie za sobą. Co z tobą zrobić?
Zapytałem sam siebie: jakiej kary? Nie przypominam sobie, aby mnie ktoś karał inaczej jak mandatem za złe parkowanie.
- Kilkanaście lat z żoną jędzą piechotą nie chodzi, więc w drobnej części można ci to zaliczyć na poczet - wyjaśnił mi dyplomatycznie głos. - To nawet w jakiś sposób tłumaczy twój ateizm. Pójdziesz na trzeci, najniższy poziom czyśćca. Tylko mi nie mów, że nie wiesz o czym ja mówię. Czytałeś przecież to, co pisała Maria Simma¹. To tak faktycznie wygląda, nawet jeśli w to na razie nie wierzysz.
- Tak, czytałem, ale jeśli wolno, czyściec jest dla tych, co chcą Boga. Mnie tam do niego niepilno - próbowałem oponować.
- Powiedziałem, nie mędrkuj. Pobędziesz siedem tysięcy lat w czyśćcu, będziesz tak chciał Boga, jak wczoraj chciałeś się przespać z tą o trzydzieści lat młodszą Moniką, stary bezecniku.
- Dlaczego siedem tysięcy lat?! Co ja tam będę robił tak długo? Może ja przedtem zajrzę do piekła? Zawsze powinna być jakaś możliwość wyboru...
Coś huknęło z taką siłą, że mnie powaliło na posadzkę, jeszcze zimniejszą niż powietrze.
- Ze mną się nie dyskutuje! Rozumiesz?! Wyborów się zachciało porąbanemu liberałowi. Będziesz nawiedzał ateistów w snach i mówił im, że się mylą. To wprawdzie beznadziejna sprawa, bo jak ich znam, pójdą do psychiatry po pigułki, żeby im się śniło coś przyjemnego. Dostaniesz worek placebo i będziesz im je podmieniał. Tylko tych prawdziwych nie żryj, i tak przelecą przez ciebie, jak przez wiadro bez dna, bo tylko duchem jesteś.
- Oni będą prędzej wariować na te moje nawiedzenia, niż uwierzą mi, tym bardziej we śnie, że jest życie po życiu - próbowałem jednak zaprotestować. Żal mi było kumpli po światopoglądzie.
- A ty myślisz, że kogo ja tu mam, jak nie samych wariatów?! Na własne życzenie się tu znaleźli, a teraz lamentują. Ja im czyśćca nie wymyśliłem, sami sobie wykoncypowali, a ja mam teraz paskudną, papierkową robotę. Kiedyś było prosto. Stałem sobie przy bramie, tego do piekła, tego do nieba, raz na zawsze i amen. Przez ten czyściec diabły mnie alarmującymi ponagleniami nękają, bo niedobry i przestoje u nich. Kotły muszą wygaszać, przez co tu, cholera, przebacz mi Panie to szkaradne słowo, tak zimno.

  To był argument nie do przebicia. Sam już nie byłem pewien czy jestem przy zdrowych zmysłach. Najgorszym było to, że ta Maria Simma pomagała tylko tym duszom, które były na dwóch wyższych poziomach. Z tymi z trzeciego nie miała kontaktu, więc było wątpliwe, czy mi ktoś z żywych pomoże gorliwą modlitwą, a kontakt z okultystami mógł tylko pogorszyć sprawę. Okultyzm w tym świecie jest stanowczo zabroniony. Tak między Bogiem a prawdą, nie bardzo wiedziałem, w czym tkwi różnica między tą Simmą, a każdym innym okultystą. Pewnie ci drudzy nie nosili ze sobą różańców i nie byli tak odpychający jak ona. To niejako tłumaczy, dlaczego okultyści mają większe powodzenie wśród żywych, niż tacy nawiedzeni. Duchom pewnie fizjonomia Simmy nie przeszkadza. Jeszcze bardziej martwiło mnie coś innego. Mogło być tak, że ten zza biurka zamieni mnie w hipopotama, którego kiedyś ta Simma spotkała jako duszę czyśćcową. Morda szkaradna, szczególnie jak ziewa i tyle zbytecznego cielska, nawet jeśli niematerialnego. Jak się takim cielskiem wkręcić w czyjś śpiący mózg? Już wychodziliśmy, gdy głos mnie jeszcze raz dopadł.
- Żaden hipopotam, wężem będziesz, jak przystało na wcielenie diabła.

  Gdy tylko opuściłem tę salę, z miejsca zaświtał mi iście diabelski plan, co teraz bezsprzecznie dowodziło prawdziwości istnienia diabłów. Bez względu na to, w jakiego mnie węża zamieni ten gość, będę nachodził w snach tylko młode i ponętne ateistki. Wiele z nich pewnie sypia całkiem nago... Może ten, z tym metalicznym głosem to doceni, bo sam sobie zadam straszne cierpienie niemożliwego do spełnienia pożądania? Zaśmiałem się szyderczo - he, he, he. W moim wieku nawet popatrzeć to prawdziwa przyjemność. Po coś w końcu tę zaćmę dałem sobie usunąć.

  Ciąg dalszy może nastąpi.

Przypisy:
1 - Maria Simma – mistyczka katolicka, mająca podobno kontakt z duszami czyśćcowymi.

PS. Inspiracje zaczerpnąłem z: http://www.fronda.pl/a/co-mowia-dusze-w-czysccu-cierpiace,121477.html